کهنه اما با ارزش

پسر عزیزم این پتوی مندرس که روی توست شاید دیگه مثل 33سال پیش زیبایی نداشته باشه اما برای خانواده ما پر از خاطره است و خیلی ارزش داره این پتو برای خاله سعیده بوده بعد از خاله رسید به مامان و بعد از مامان به دایی رضا و بعد از دایی به دختر خاله هات آرزو و آیناز و حالا گرما بخش تن تو گل پسر مامانه و بعد از تو هم  انشاالله به نی نی دایی میرسه.البته جایگاه این پتو خونه مامانیه و اونجا ازش استفاده می کنین(با وجود اینکه خودتون دارین) و با دیدنش مارو به گذشته می بره.عزیز مادر به یاد داشته باشه بعضی چیزها هر چقدرم که رنگ کهنگی به خود بگیره از ارزشش کاسته نمیشه بلکه باارزش تر میشه و باید به خوبی از اون مراقبت کرد ،مامانی هم به خوبی از این پتوی قدیمی نگهداری کرده تا اینکه بعد33 سال الان به تو رسیده.انسانها هم مثل همین پتو هستن با پا گذاشتن به سن پیری جزو گرانبهاترین اعضای خانواده ها میشن و باید قدر اونها رو دونست و بیش از پیش بهشون احترام گذاشت اونها برکت خونه ها هستن.