دل نوشته 1

پسرم تصمیم داشتم با احساس اولین حرکاتت در وجودم وبلاگی برایت بسازم تا خاطراتت رو در اون ثبت کنم که وقتی بزرگ شدی با دیدنش لذت ببری. امروز که وارد ماه 5شدی دیگه بطور واضح حرکاتتو حس می کنم البته ماه قبل هم در حد ضربان نبض مانند در شکمم و سفت شدنت حست می کردم اما دیگه الان ضربه میزنی قشنگم الهی من فدای اون ضربهای کوچیکت بشم.دلم برای دوباره دیدنت خیلی تنگ شده آخرین بار هفته 17بارداری بود که دیدمت برای اینکه تایید سلامتتو بهم بدن. خیلی بزرگ شدی بودی و داشتی انگشتتو می خوری وای که چقدر دوست داشتنی بودی سی دی ها و عکسهایی که ازت گرفتن همه رو از همون ابتدای بوجود اومدنت که یک نقطه بودی برایت نگه داشتم تا روزیکه بزرگ شدی بهت نشون بدم و بدونی از کجا به کجا رسیدی تاهیچ وقت به خودت مغرور نشی و شاکر خداوند باشی و قدر پدر و مادرتم بدونی.آرتینم تو ثمره عشق من و پدرت هستی امیدوارم با اومدنت شادی زندگیمونو دو چندان کنی و خونه عشقمون رو با خنده های زیبایت گل افشان کنی. فقط اینو بدون قند عسلم من و بابایی خیلی دوستت داریم و بی صبرانه منتظر قدمهای مبارکت به این دنیای خاکی هستیم.

عزیز دلم تا الان که 5ماه گذشته تو واقعا پسر خوبی بودی و مامان رو اذیت نکردی البته لطف خدا بود که بارداری آروم و بی دردسری داشتم امیدوارم تا آخرشم با مامانی همکاری کنی و به موقع و صحیح و سالم بدنیا بیایی و امسال پاییز , زندگیمون رو بهاری کنی قشنگم.خدایا ممنون بابت بهترین هدیه ات آرتین که همانند نامش پاک و مقدس است.