اعتراف
پسرم می خوام یک اعترافی برات بکنم :
اون ٤سالی که تو رو نداشتیم همیشه فکر می کردم هیچ عشقی بالاتر و زیباتر از عشق من و بابا محسن بهم تو زندگیمون وجود نداره اما حالا طعم شیرین داشتن تو بهم اثبات کرد عشقی بالاتر و زیباتر از عشق به فرزند نیست.میدونی چرا پسرم؟چون تو از پوست، گوشت و خون جفتمون هستی و ما در چهره زیبای تو خودمان را می بینیم،با آمدن تو مثلث عشق من و بابا کامل شد و تو بالاترین راس این مثلث هستی دیگر راسها من و بابا هستیم و اضلاع آن خانواده های من و بابا محسن و محیط مثلث را عشق به خدا فرا گرفته که برترین عشق است.
خدایا زبانم از اینهمه الطافت قاصر است فقط می توانم بگویم سپاس بیکران.
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی